Bij de loodgieter lekt ook de kraan is het gezegde. En fysio’s kunnen ook geblesseerd zijn en klachten hebben. Dat heb ik zelf aan den lijve ondervonden. Ook nog aan mijn knie notabene! Daar ga je dan als Mr. Kniepijnvrij. De pijn aan de voorkant van mijn knie (een jumper’s knee) was al langer ergens op de achtergrond aanwezig maar had mij nog nooit beperkt in mijn sport en het gaf mij ook niet veel pijnklachten. Ik was in training voor de halve Ironman in Duisburg. En die was minder dan 2 maanden later dan de kwart triatlon die ik daarvoor had gedaan. Ik ging naar 10 trainingen per week terwijl ik eigenlijk iets te weinig tijd had om een goede en blessurevrije voorbereiding te realiseren.
De knie overbelast met hiken
Dit ging goed met de knie totdat ik een weekje in de bergen ging hiken met mijn familie. Mijn zoontje van 3 jaar oud ging ook mee in de kinderdrager. Bij elkaar toch zo’n 18 kg wat ik meetilde op mijn rug. Geen centje pijn tot op de laatste dag. Een redelijk pittige hike met 500 hoogtemeters (die vrij stijl waren). Het was zeker een prachtige hike waarbij we de hoogste waterval van Europa (Krimml waterval) hadden beklommen. Maar gaandeweg ging mijn knie steeds meer opspelen. En de week erna is de halve Ironman al, ik begon hem te knijpen want hier had ik niet op gerekend. Ja, pezen houden niet van verandering, dat blijkt wel weer. Ik probeerde zoveel mogelijk met voorspanning te lopen en nam ook maar een welverdiende koffiepauze. Zo wist ik de pijn nog onder controle te houden.
Doortrainen met pijn in mijn knie of niet?
Na afloop was de pijn nog steeds aanwezig, en de dag erna ook nog.. Toch maar even ijzen. In de autorit terug ervaarde ik ook het bekende theater sign wat inhoudt dat je de knie liever gestrekt houdt dan gebogen. De laatste week voor de Ironman staat in het teken van taperen. Dus minder volume en enkel nog wat kleine korte stukjes fietsen en hardlopen. Zwemmen kan je nog wat langer mee doorgaan.
Toch maar even een stukje lopen dacht ik om te kijken hoe het gaat.
Helaas al vrij snel wat gevoelig maar het werd niet erger, dus ik kon doorlopen. Na de training was de pijnreactie acceptabel en de dag erna ook. Maar ja dit was een rondje van 5 km en geen 21 km spookte het door mijn hoofd. Ik herkende de zorgen in mijn hoofd die mijn patiënten ook zo dikwijls bezig hielden.
Dan maar de oefening doen die ik zelf altijd aanraad; de spanish squat. Dit voelde ik al wel gelijk in de knie maar gaf na afloop gelukkig wel pijnvermindering. 5x 45 sec is best pittig! Goed om te ervaren wat ik mijn patiënten aandoe..:D
De dag voor de Ironman was de pijn alleen nog steeds aanwezig. Ik ging mij serieuze zorgen maken. Het zal toch niet dat ik straks moet opgeven door pijn in mijn knie? Dat zou een afgang zijn, maar ja ik ben ook maar een mens dacht ik zo.
De lopersknie van Joost
De Ironman heb ik samen met Joost gedaan. We zijn begonnen met de sprint vorig jaar, de kwart dit jaar in juni en dus nu de halve Ironman in augustus. Joost had had ook last van zijn knie (lopersknie) en had mij tevens gevraagd hem hiermee te helpen zodat hij ook blessurevrij de finish kon halen. Een gedoseerde trainingsopbouw icm de nodige rek en krachtoefeningen hebben hem er weer bovenop geholpen gelukkig
Raceday!
Na een korte nacht (de triatlon begint al om 7 uur) en heel veel pasta met weinig saus en zonder groente stonden we samen aan de start van de wedstrijd. Stuiterend van de energie (door de caffeïnegelletjes plus de sportdrankjes) en de spanning doken we samen het water in. Het was een rechte regattabaan en ik kon het draad van de boeien onder water mooi volgen. Dit zorgde ervoor dat ik niet zoals de vorige keer zigzaggend door het water ging. Na 38 minuten had ik de 1900m erop zitten en rende ik door de transitiezone om mijn wetsuit uit te trekken en mijn fietspullen te pakken. Snel nog een banaan en een gelletje, een halve bidon sportdrank en snel op de racefiets.
De eerste 80 km gingen super, ik had een gemiddelde snelheid van ruim 37 km/u. Dit had ik nog nooit gereden! Maar bij km 80 ging het mis. Ik verloor mijn zadeltas en moest stoppen om deze weer onder mijn zadel te bevestigen. Daarna schoot de kramp in mijn lies die ervoor zorgde dat ik maar rond 30 km/u kon trappen met een laag verzet. Ik kon de kramp er langzaam uitfietsen maar voelde dat deze nog op de achtergrond aanwezig was. Na 2 uur en 38 min had ik de 90 km erop zitten en kon ik aan het laatste onderdeel beginnen. Na 200 m sloeg het noodloot alweer toe!
Kramp!
Kramp in beide bovenbenen en in mijn rechter hamstring. Dit is het einde dacht ik.
Voorzichtig maar even rekken, dat hielp. Ik kon weer doorlopen, op 6min/km dat wel. De kramp had alles te maken dat ik niet gewend was aan de lange afstand en de transitie van fietsen naar hardlopen. Te weinig tijd of prioriteit gehad om te trainen. Ik dacht dat gaat wel goed komen.. Net een patiënt die denkt dat het wel zal gaan ondanks mijn waarschuwingen haha.
Een andere grote factor was mijn energie en elektrolyten balans. Gelukkig staan er genoeg verzorgingsposten op het parcours. Een zouttablet, sportdrank en een energiegelletje deden wonderen. De kramp verdween wonder boven wonder. Nu nog de pijn in mijn knie onder controle houden…
Aanpassing in mijn looptechniek om de pijn in de knie te verminderen
Door mijn looptechniek aan te passen kon ik de belasting op mijn knie verminderen. Ik ging mijn spieren meer aanspannen bij elke stap. Dit wordt het lopen met voorspanning genoemd. Hierdoor verminderd de belasting op de kniepees. Dat merkte ik gelijk. Daarnaast probeer ik mijn stapfrequentie nog iets verder te verhogen en probeerde ik zo veel mogelijk op mijn middenvoet te landen in plaats van mijn hak. Hiervoor verlegde ik de belasting van mijn knie naar mijn kuitspieren. Ook dit voelde goed en ik had inmiddels 2 rondjes van 7 km erop zitten. Het laatste rondje en dan heb ik het gehaald! Ik bleef nog wel met de handrem erop lopen uit angst dat de kramp en de pijn in mijn knie terug zou komen. Met nog 3 km te gaan durfde ik het tempo nog meer op te voeren naar 5min/km en uiteindelijk kon ik finishen in een totale tijd van 5 uur en 27 minuten en Joost volgde 11 minuten later, zonder pijn in de knie!
Ik was dankbaar dat ik tijdens mijn race oplossingen kon vinden om de pijn in mijn knie te kunnen beïnvloeden. Fijn als dat kan. Dat komt natuurlijk door mijn werk als fysio maar hiervoor hoef je geen fysio te zijn. Ook jij kan blijven hardlopen en de juiste beslissingen nemen om pijnklachten te beïnvloeden.
In het Never.Stop.Running! programma van Kniepijnvrij krijg jij alle tools om kniepijnvrij te kunnen blijven hardlopen en zelfs door het hardlopen artrose kan voorkomen!
Heb jij ook pijn in je knie maar twijfel je over de diagnose dan is het raadzaam om een afspraak te maken met jouw fysio of kom langs in de praktijk van Kniepijnvrij. Kniepijnvrij werkt nauw samen met FysioHolland. Kijk op de website van FysioHolland om een fysiotherapeut van FysioHolland in jouw buurt te vinden.
Weet je nog niet wat de diagnose is van de pijn in jouw knie?
Doe dan de gratis kniepijnvrij test en krijg gelijk een gratis oefening om de pijn in jouw knie aan te pakken!
Kniepijnvrij is de trotste partner van FysioHolland. Samen zorgen wij voor de beste zorg rondom jouw knie! Heb jij een blessure aan je knie en wil je ook onder begeleiding van een ervaren fysiotherapeut revalideren op een locatie bij jou in de buurt? Profiteer dan van deze unieke samenwerking tussen FysioHolland en Kniepijnvrij. Dan helpen wij jou verder!
